Interview Kaspar Hamminga

“Met surfen moet je je overgeven aan de natuur. Zo is het in het leven soms ook.”

Door Eva Meylink

Als puber was hij kortstondig lid van elke sportvereniging in het Westland, de plek waar hij opgroeide. Geen enkele sport kon hem lang bekoren. Totdat Kaspar Hamminga, ambassadeur van het Surf Project, voor het eerst op een surfboard stond. Vanaf dat moment was hij stoked. Deze zomer nam hij deel aan de World Surfing Games in Japan en won hij voor de derde keer op rij het NK SURFEN. Naast zijn ambassadeurschap en topsportcarrière runt Kaspar de Dutch Surf Academy in ‘s Gravenzande, waar hij nog steeds bijna alle lessen zelf geeft.

Veertien jaar was Kaspar toen hij begon met surfen. ‘Ik was een hele energieke jongen, nog steeds. Je had in het Westland heel veel sporten in verenigingsverband. Ik ben overal lid geweest, maar stopte ook snel. Wat mij niet trok is dat trainingen en wedstrijden op vaste dagen vielen. Als het moest, dan had ik geen zin en als ik wilde, dan kon het niet. Toen ik met surfen in aanraking kwam en kon staan, wist ik meteen: ik wil een eigen board. Surfen is heel exclusief. Het kan niet zo vaak, de golven zijn niet altijd goed. Dat beviel me. En als je dan in zee ligt, dan denk je aan niks anders, dan ben je zo gefocust op het pakken van die golf. Je vergeet alles.’

Fotografie Jan Bijl

“Als topsporter ben ik altijd mijn grenzen aan het verleggen; dat wil ik ook overdragen in mijn surflessen.”

Dat gevoel probeert hij ook als surfleraar over te brengen. ‘Ik probeer altijd het mooie van surfen te laten zien, dat je even helemaal weg bent van alles, in de natuur bezig bent. Kijken of je andere mensen stoked kunt krijgen voor de sport. Dat is mijn doel. Daarnaast ben ik als topsporter altijd bezig met grenzen verleggen, beter worden. Dat wil ik ook overdragen in mijn surflessen. Laatst ben ik met iemand alleen maar bezig geweest met de juiste golven pakken. Iedereen is enorm gefocust op staan, maar het is zo belangrijk om een goede golf te herkennen. Dus daar zijn we stap voor stap mee bezig geweest. Op gegeven moment pakte ze een mooie golf, stond ze echt te juichen. Dan gaat er bij mij van binnen ook iets gloeien.’

“De begeleiders van het Surf Project zorgen er echt voor dat de kids het naar hun zin hebben.”

Sinds een jaar is Kaspar ambassadeur van het Surf Project. ‘Ik werd benaderd door Suzanne, de oprichtster van het project. Met haar had ik een uitgebreid gesprek, hier in De Pit. Toen heb ik gezegd: waar ik kan helpen, daar help ik.’ Met een vol sportschema en een eigen surfschool, is dat niet altijd makkelijk. En zo gebeurde het dus dat Kaspar na een drukke surfdag geheel onverwacht bij het Surf Project op het strand van Camperduin verscheen. Vrijwilligers aangenaam verrast, deelnemers blij. ‘Ik dacht: nu heb ik een gaatje, nu kan ik weg. Ik wilde heel graag een les bijwonen, om te zien wat het Surf Project doet. Er waren helaas geen golven, maar ik vond het ontzettend mooi om de begeleiders bezig te zien. Zij zorgen er echt voor dat de kids het naar hun zin hebben. Dat ze worden uitgedaagd, maar vooral: dat ze plezier hebben. Ik heb daar geholpen met het uitreiken van de diploma’s, kinderen konden vragen aan me stellen. Het was een bijzondere dag.’

Doen aan de surflessen van Kaspar ook kinderen met een beperking mee? ‘We hebben een keer een groep scholieren van een mytylschool gehad. Dan ben je op een andere manier bezig met de les. Ik weet niet eens of we wel gesurft hebben, we keken heel erg naar: wat kan elk kind individueel en hoe kunnen we daarin een stapje verder gaan? Kunnen we ze nog meer motiveren? Vooral het plezier hebben stond centraal, maar dat is eigenlijk tijdens alle surflessen het geval. We hadden er wel voor gezorgd dat elk kind een eigen begeleider bij zich had. Daarin zie je dus ook de meerwaarde van het Surf Project. De vrijwilligers in het water, hun enthousiasme, de een-op-een-begeleiding. Dat is echt noodzakelijk.’

“Surfen is iets wat je niet erg kunt voorspellen. Je moet kunnen omgaan met het onverwachte.”

Kaspar is ervan overtuigd dat surfen een positieve uitwerking heeft op kinderen met een beperking. ‘Ik heb niet veel ervaring met deze doelgroep, maar ik denk wel dat surfen zelfvertrouwen kan geven. Surfen is iets wat je niet heel erg kunt voorspellen, elke golf is anders. Je moet kunnen omgaan met het onverwachte. Dat kan best ‘groots’ zijn, zeker voor kinderen met autisme, die wellicht waarde hechten aan vaste patronen. Je moet je echt overgeven aan de natuur. Zo is in het in het leven soms ook. Dat zijn dingen die ze mee kunnen nemen vanuit het surfen. En als dat lukt, dan overwin je jezelf. Dan word je mentaal sterker.’