Interview Brecht

“Als ik surf voel ik me blij.”

Door Eva Meylink

Fotografie Pieter Kunnen

Veel vrijwilligers van het Surf Project zullen Brecht Looman kennen. Want als er iemand enthousiast in het water is, dan is zij het. Lol maken, stoeien: Brecht doet het allemaal. En waarom is de ton waarin de surfpakken gewassen worden niet bestemd voor de deelnemers van het Surf Project? Ja hoor, Brecht plonst er gewoon in. Die vrolijke dame moesten we natuurlijk interviewen. We spreken Brecht thuis in Harmelen, samen met haar ouders Mirjam en Hans.

De nieuwe driewieler van Brecht staat te glanzen op de oprit voor het huis van de familie Looman. Daarmee gaat ze elke dag naar school. Vergezeld door haar moeder en soms haar vader. En heel af en toe door een van de grote broers, die allebei studeren in Delft. Twee jaar geleden maakte het gezin Looman kennis met het Surf Project. Mirjam: ‘Ik zag het voorbijkomen op Facebook en dacht meteen: dat is leuk!’ Niet lang daarna vond de intake plaats, op het strand van Zandvoort. Brecht weet nog goed wat ze daar als eerste leerde: de surfgroet. ‘Ook om te bellen’, zegt Brecht.

‘Eerlijk gezegd zagen we het surfen in het water vallen, omdat Brechts knie uit de kom ging. Maar ingetapet en wel kon ze gelukkig toch aan de lessen beginnen’, zegt Mirjam. Voor Brecht was het de eerste kennismaking met de sport. Surfpak en schoenen aan, dat was wel even wennen. En zand en schelpjes vond Brecht meestal niet zo prettig aan de voeten. Maar na de derde keer surfen ging dat als vanzelf. Ook omdat Brecht ontdekte dat een plastic zak gebruiken, de gouden truc bleek om het surfpak aan te krijgen.

“Iedereen bij het Surf Project is positief. Het is heel veilig.”

Fotografie Jessica Vlaardingerbroek

Sterker nog, Brecht was na de eerste keer surfen zo enthousiast geraakt dat zij spontaan een kinderfeestje gaf op het strand. Onder begeleiding van instructrice Sanne van het Surf Project kreeg de groep surfles. Vader Hans ging als begeleider mee het water in, om de kinderen op te vangen. Mirjam: ‘Tijdens zo’n les zie je dus de meerwaarde van het Surf Project. Brecht heeft meer begeleiding nodig dan haar “reguliere vriendinnetjes”. Er is echt een verschil.’

Haar eerste begeleider bij het Surf Project was Rubin. Brecht: ‘Rubin vond ik heel leuk, lief.’ Mirjam: ‘Er is direct contact, je wordt constant beloond voor wat je doet. Ook al staat ze niet of doet ze heel even wat anders, het maakt niet uit. Het hele team is altijd positief, het is heel veilig. We komen er altijd blij vandaan. Dat zie je ook aan de foto’s waarop Brecht staat. Met een volle grijns, want er zijn zoveel leuke momenten. Zoals toen Brecht jarig was bijvoorbeeld. Brecht houdt niet zo van lawaai.’ Brecht: ‘Ze hebben op het strand zachtjes voor me gezongen. Dat vond ik fijn, ik houd niet van herrie.’

‘Het leukste aan surfen is lol maken.’

Hoe ziet zo’n surfdag er eigenlijk uit? Brecht legt dat uit. ‘Je gaat je aanmelden, aankleden en dan ga je met je begeleider naar de vlag, naar je team. Dan de warming-up. Dat is echt leuk. Dan gaan we de zee voelen en pak je je surfboard. We doen eerst boter-kaas-en eieren op de surfplank. En we oefenen met staan op het strand. Je praat met de begeleiders en met de andere kinderen. Samen spelen we in het water. Als je klaar bent gaat het surfpak uit, ga je douchen en dan ga ik soms in het bad, waarin de surfpakken gewassen worden.’

Wat nu het leukste is aan het surfen? ‘Lol maken. En dat mijn grote broers er zijn als ik thuiskom.’ Vindt Brecht dat ze is veranderd door het surfen? Daar komt niet direct een antwoord op. Brecht gaapt hard. Hans: ‘Gapen is nadenken. Er wordt hard gewerkt in de bovenkamer.’ Mirjam vult aan. ‘Ze is wel heel trots op de hobby. Ze vertelt erover op school, laat foto’s zien. Het is echt haar ding en daar is ze ook heel zelfverzekerd over. Vroeger durfde Brecht niet eens over het strand te lopen als er schelpen lagen. Nu rent ze het strand op. En ze is losser geworden. De eerste keer Surf Project was ze verlegen en redelijk afwachtend. Dat was daarna over.’ En Brecht heeft dit jaar zelfs een doel: leren staan. Brecht: ‘Rechtervoet voor en linkervoet achter.’

‘Brecht hield zelfs een spreekbeurt op school over het Surf Project.’

En welk moment kiezen Mirjam en Hans? ‘We kunnen niet echt een moment kiezen. Het is altijd mooi om te zien hoe blij Brecht van surfen wordt en hoe ze straalt als ze op de foto staat. Het plezier spat er echt vanaf, wat voor weer het ook is.’ Mirjam: ‘Het is voor ons altijd een feestje om een surfdag mee te mogen maken. Het voelt als een warm bad.’ Hans: ‘De hele organisatie van het Surf Project is zo goed ingepraat door Suzanne. Een geoliede machine. Het klopt gewoon.’

Brecht zit op een reguliere basisschool en gaat na de zomervakantie naar een regulier vmbo. Daarmee is zij het enige kind met Down in haar regio. Mirjam: ‘Surfen is naar de buitenwereld toe een stoere sport. Het is een sport die niet iedereen doet. Je komt met foto’s en verhalen op school aanzetten, enzovoort. Sociaal gezien heeft dat wellicht impact.’ Brecht hield zelfs haar spreekbeurt over het Surf Project. Ze had een surfplank mee en oprichtster Suzanne kwam kijken. ‘Het ging heel goed’, zegt Brecht. Zo goed, dat ze een 8,5 haalde. Wat is nu het allermooiste moment van het Surf Project? Mirjam: ‘Ik denk dat je mocht helpen met de medailles uitdelen vorig jaar?’ Brecht knikt. ‘En lol maken en de dep doen.’ Brecht doet de beweging voor.